Broń w rekonstrukcjach historycznych

W niniejszym opracowaniu przedstawiono rozważania dotyczące broni wykorzystywanej przez członków stowarzyszeń i grup rekonstrukcyjnych. Idea odtwórstwa historii jest jak najbardziej pozytywnym działaniem, jednak należy mieć na uwadze to, aby postępować zgodnie z prawem. Artykuł stanowi zwięzły i spójny opis procedury pozyskania pozwolenia na broń palną oraz zamienienia broni palnej na broń pozbawioną cech użytkowych.

[hidepost]

Wprowadzenie

Rekonstrukcja historyczna, mająca na celu odtwórstwo działań pochodzących z przeszłości, zyskuje w dzisiejszych czasach coraz większą popularność. Początki takiej aktywności w Polsce przypisuje się na lata 90. XX w. Zważywszy na fakt, że podobne działania są kultywowane od dawna w krajach Europy zachodniej oraz Stanach Zjednoczonych¹, można powiedzieć, że jako rekonstruktorzy zaledwie rozpoczynamy przygodę z tym coraz modniejszym trendem. Na przestrzeni ostatnich lat, w różnych rejonach naszego kraju, można zaobserwować wzmożone zainteresowanie wojskowością, umundurowaniem, działaniami taktycznymi oraz wyposażeniem żołnierzy, w tym głównie bronią. Taki kierunek zainteresowań prowadzi coraz częściej do tworzenia się stowarzyszeń lub grup rekonstrukcji historycznej, które skupiają w swych szeregach ludzi zarówno młodych, zainteresowanych militariami, jak i tych dojrzalszych członków społeczeństwa. Liczba imprez, których głównym celem jest pokazanie przebiegu poszczególnych ważniejszych wydarzeń historycznych, z roku na rok wzrasta. Organizatorzy zlotów starają się, aby najwięcej wydarzeń miało miejsce w okresie wakacyjnym, czyli od czerwca do sierpnia. Jest to uzasadnione dbałością o zapewnienie frekwencji uczestników zlotów, którzy dysponują niezbędnym sprzętem oraz rekwizytami. Na marginesie warto wspomnieć, że w samym 2015 r. fani rekonstrukcji mogli uczestniczyć w około 60 zlotach dotyczących przeróżnej tematyki². Do niedawna wyżej opisana aktywność pasjonatów kojarzona była głównie z odtwórstwem bitew rycerskich mających miejsce w okresie średniowiecza. Stanowiło to istotny punkt przełomowy dla dalszych poczynań rekonstruktorów³.

Pasjonat, wybierający się na zlot fanów rekonstrukcji historycznej, będzie miał okazję podziwiania starań rekonstruktorów w obrębie wielu epok. Na niewielkim terenie można natknąć się na rycerzy z bitwy pod Grunwaldem, Powstańców Śląskich, żołnierzy Konfederacji, spadochroniarzy sławnej 101 Dywizji Powietrznodesantowej, żołnierzy Waffen-SS, Luft­waffe oraz przedstawicieli bardziej współczesnych działań, takich jak Marines walczących w Zatoce Perskiej, żołnierzy kontyngentów stacjonujących w Iraku czy Afganistanie.

Każdy rekonstruktor dokłada wszelkich starań do tego, aby jego umundurowanie, oporządzenie oraz niezbędny sprzęt były jak najbardziej, mówiąc językiem rekonstrukcji, „koszerne”, czyli jak najbardziej zbliżone do oryginalnego. O ile w przypadku mundurów nie jest to dużym problemem, to w przypadku broni wiąże się z wymogami ustawodawcy. Rekonstruktor w tej sytuacji ma 4 możliwe warianty: może zakupić broń palną, na którą wymagane jest pozwolenie; może posłużyć się bronią pozbawioną cech użytkowych, repliką bądź w ostateczności atrapą. Poszczególne możliwości wyboru broni omówione zostaną w kontekście stopnia trudności ich pozyskania.

Broń palna, na którą wymagane jest pozwolenie

W pierwszej kolejności należy skupić się na broni palnej, na którą wymagane jest pozwolenie. Pozyskanie pozwolenia jest dosyć długim procesem, obwarowanym licznymi wymogami ustawodawcy. Po pierwsze, osoba zainteresowana pozwoleniem na broń do celów rekonstrukcji powinna mieć ukończone 21 lat⁴. Kolejnym etapem jest złożenie wymaganych dokumentów do właściwego pod względem zamieszkania osoby starającej się o pozwolenie Wojewódzkiego Komendanta Policji. Podanie powinno zawierać takie elementy jak⁵:

1. oznaczenie miejscowości i daty;
2. imię i nazwisko wnioskodawcy;
3. datę i miejscowość urodzenia;
4. adres stałego zamieszkania (zameldowania) wraz z kodem pocztowym;
5. nr PESEL, nr dowodu osobistego, nazwę organu wydającego i datę wydania;
6. określenie liczby egzemplarzy broni, które wnioskodawca zamierza nabyć i posiadać na pozwolenie;
7. określenie celu posiadania broni, w tym wypadku do celów rekonstrukcji historycznych;
8. wskazanie miejsca, w którym po ewentualnym uzyskaniu pozwolenia, broń będzie przechowywana z określeniem sposobu jej zabezpieczenia;
9. w uzasadnieniu wniosku należy przedstawić okoliczności, w związku z którymi wnioskodawca ubiega się o pozwolenie na broń – konkretne fakty i zdarzenia, dowody i dokumenty, które ułatwią dokonanie merytorycznej oceny sprawy⁶;
10. czytelny podpis wnioskodawcy.

Kolejnym etapem jest uiszczenie opłaty skarbowej w kwocie 242 zł, za pozwolenie na broń dla osoby fizycznej. Natomiast w przypadku osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, kwota wzrasta do 1193 zł⁷.
[/hidepost]