Królowie życia w prokuraturze dobrej zmiany
Coraz gorsze wyniki statystyczne pracy prokuratury spowodowane są zarówno rekordową ilością wolnych wakatów orzeczniczych na poziomie Prokuratury Rejonowej (jednostka najniższego szczebla), jak i rozbudowanym systemem delegacji prokuratorów.
Stosownie do informacji Prokuratury Krajowej, liczba wakatów orzeczniczych na dzień 31.12.2017 r. wynosiła:
• prokuratury regionalne – 33,
• prokuratury okręgowe – 68,
• prokuratury rejonowe – 370.
Oto jak przedstawiają się statystyki osób delegowanych na dzień 31.12.2017 r.:
• na delegacjach w prokuraturach regionalnych i okręgowych było 507 prokuratorów;
• w Prokuraturze Krajowej, w tym w Wydziałach Zamiejscowych Departamentu ds. Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji, czynności służbowe wykonywało 61 prokuratorów Prokuratury Krajowej i 282 prokuratorów delegowanych, czyli łącznie 343 osoby;
• w prokuraturach regionalnych obowiązki służbowe wykonywało 365 prokuratorów prokuratur regionalnych i 189 delegowanych;
• w prokuraturach okręgowych – 1560 prokuratorów prokuratur okręgowych i 318 delegowanych.
Łącznie według Prokuratury Krajowej na delegacjach było 789 prokuratorów.
Trudno uznać za przemyślane decyzje przełożonych, polegające na rozbudowaniu do niebotycznych rozmiarów instytucji delegacji prokuratorów do wyższych jednostek prokuratury. Powodują one braki kadrowe, które stanowią uzasadnienie do delegacji innych prokuratorów do jednostek niższego szczebla lub jednostek równorzędnych. Prokuratorzy objęci tymi delegacjami ponoszą zatem konsekwencje błędnej polityki kadrowej, nieuwzględniającej wielu parametrów, w tym m.in. liczby spraw prowadzonych w prokuraturach rejonowych, kryteriów awansu, liczby możliwych delegacji w kontekście posiadanych zasobów kadry orzeczniczej.
Rozbudowany mechanizm delegacji, jak i nagród finansowych jest dla kierownictwa Prokuratury Krajowej doskonałym narzędziem oddziaływania na poszczególnych prokuratorów. Pozwala, z jednej strony, odsunąć od sprawy niewygodnego prokuratora, przenosząc go czasowo do jednostki odległej wiele kilometrów od jego miejsca zamieszkania. Z drugiej zaś strony, delegować do sprawy niedoświadczoną osobę, która bez zastrzeżeń będzie wykonywać wydawane jej polecenia.
Mechanizm ten jest uzupełniony o rozbudowany system nagród finansowych, przyznawanych prokuratorom należącym do kręgu towarzyskiego osób sprawujących funkcje kierownicze w prokuraturze.
W tym miejscu wskazać należy, że w latach 2011–2016, kiedy istniał rozdział Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego, prokuratorzy nie byli wynagradzani jakimikolwiek dodatkowymi nagrodami finansowymi.
Prokuratura Krajowa poinformowała, że w 2018 r. fundusz nagrodowy Prokuratora Krajowego dla Prokuratorów wyniósł 700 000 zł. Fundusz nagrodowy Prokuratora Krajowego dla prokuratorów do spraw wojskowych wyniósł 100 000 zł, a fundusz nagrodowy Prokuratora Generalnego dla prokuratorów wyniósł 300 000 zł.
Dla porównania, w 2016 r. fundusze nagrodowe dla prokuratorów ustanowione przez Prokuratora Generalnego i Prokuratora Krajowego stanowiły łączną kwotę 950 000 zł, a w 2017 r. – 1 065 000 zł.
Oznacza to, że fundusze nagrodowe na 2018 r., wynoszące 1.100.000 zł, były zbliżone do środków finansowych przeznaczonych na ten cel w latach poprzednich.