Sprawiedliwość proceduralna w świetle sądowej proksemiki
14 B. Pilotowski, S. Burdziej (red.), Obywatelski Monitoring Sądów 2017/2018, Toruń 2017.
15 R. Tokarczyk, op. cit., s. 191–192.
16 Por. E.T. Hall, Ukryty…, op. cit. oraz Bezgłośny…, op. cit.
17 Dz.U. z 2015 r. poz. 2316, § 12, § 85.
18 Tego typu przeciwstawienie „law in books”, „law in action” odnajdujemy m.in. w artykule K. Daniel – por. K. Daniel, Kryzys społecznego zaufania do sądów [w:] „Studia Socjologiczne” Nr 2(185)/2007, s. 64.
19 Nota bene, zdaniem E. Łętowskiej: „Sąd w społecznym odbiorze jest nieprzyjazny, arogancki i lekceważący tych, którzy muszą się z nim stykać. Sąd ma władzę i ma czas” – por. S. Burdziej, op. cit., s. 134.
20 Z badań przeprowadzonych w 2002 r. pod kierunkiem M. Boruckiej-Arctowej wynika, że: „zdecydowana większość badanych nie ufa sądom i wyraża przekonanie, że wydawane w nich wyroki nie są sprawiedliwe (…) w przekonaniu zdecydowanej większości respondentów (65%) polskie sądy nie traktują wszystkich ludzi jednakowo” – por. K. Daniel, op. cit., s. 67–68.
21 Por. A. Sztejnberg, T. Jasiński, Proksemika w komunikacji społecznej, Płock 2007, s. 21, 51–67.
22 S. Burdziej, op. cit., s. 115.
23 R. Tokarczyk, op. cit., s. 184.
24 Mam tu na myśli chociażby obrady Okrągłego Stołu oraz Rycerzy Okrągłego Stołu, działających (zgodnie z legendą) na dworze króla Artura w XV w.
25 S. Burdziej, op. cit., s. 132.
26 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości – Regulamin Urzędowania Sądów Powszechnych z 23.12.2015 r., Dz.U. z 2015 r. poz. 2316, § 86 i n.
27 Por. E. Goffman, op. cit.
28 R. Tokarczyk, op. cit., s. 194.
29 Ibidem.
30 Por. J. Huizinga, Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury, Warszawa 2011.
31 M. Hendrykowski, Proksemika. Studia z semiotyki i antropologii kultury, Poznań 2016, s. 14, 180–182.