Uchwały Zebrania Przedstawicieli

Uchwała Nr 3 Zebrania Przedstawicieli Zgromadzeń Ogólnych Sędziów Okręgów w sprawie warunków przechodzenia sędziów w stan spoczynku

Zebranie Przedstawicieli oczekuje od Krajowej Rady Sądownictwa podjęcia działań zmierzających do wykazania niezgodności z Konstytucją art. 7 pkt 1 ppkt c ustawy z 11.5.2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2012 r. poz. 637), a tym samym wprowadzonego tą ustawą art. 69 § 2a ustawy z 27.7.2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.).

Powyższym przepisem z dnia na dzień odebrano sędziom pozostającym w służbie prawo do przejścia w stan spoczynku po upływie określonego w ustawie, długoletniego czasu jej pełnienia. Wobec funkcjonariuszy służb mundurowych przyjęto zasadę nienaruszania praw posiadanych przez osoby będące w służbie,
co określono w ustawie z 11.5.2012 r. (…).

W przypadku sędziów dokonano skokowego wydłużenia czasu służby bez jakiegokolwiek okresu przejściowego. Sędzia mężczyzna urodzony w dniu 31.12.1957 r. może przejść w stan spoczynku w wieku 60 lat; jego kolega młodszy o jeden dzień musi pracować o siedem lat dłużej. Sędzia kobieta urodzona 31.12.1962 r. może przejść w stan spoczynku w wieku 55 lat; jej koleżanka młodsza o jeden dzień musi pracować o osiem lat i cztery miesiące dłużej. Wielu sędziom i prokuratorom pozostały okres pracy wymagany do uzyskania stanu spoczynku wydłużono ponad dwukrotnie (…).

Z danych Ministerstwa Sprawiedliwości wynika, że sędzia po przejściu w stan spoczynku średnio przeżywa zaledwie około trzech lat. Sędziowie nie nadużywają więc prawa do wcześniejszego przechodzenia w stan spoczynku. Wystarcza im świadomość, że mogą odejść w razie utraty sił bez uciążliwej procedury wykazywania niedyspozycji zdrowotnych.

W tej sytuacji wyrażamy pogląd, że całkowite odebranie prawa do wcześniejszego stanu spoczynku wszystkim sędziom, którzy osiągną wymagany wiek choćby jeden dzień po 31.12.2017 r., narusza art. 2, art. 32 ust. 1 i 2 i art. 178 ust. 2 Konstytucji. Krajowa Rada Sądownictwa powinna podjąć kroki, aby przed nadejściem tej granicznej daty fakt ten wykazać prawnie.

Uchwała Nr 4 Zebrania Przedstawicieli Zgromadzeń Ogólnych Sędziów Okręgów o ordynacji wyborczej do Krajowej Rady Sądownictwa

Zebranie Przedstawicieli Sędziów Sądów Okręgów zwraca uwagę na obowiązujące w wieloetapowym procesie wyłaniania członków Krajowej Rady Sądownictwa niedemokratyczne wybory kurialne, w których stosowany jest cenzus wyborczy w postaci stanowiska służbowego.

Art. 187 ust. 1 pkt 2 Konstytucji przewiduje, że piętnastu członków Krajowej Rady Sądownictwa wybierają sędziowie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych, sądów administracyjnych i sądów wojskowych. W istocie sędziowie Sądu Najwyższego, sądów administracyjnych i sądów wojskowych wybierają swoich przedstawicieli w zgodzie z Konstytucją. Natomiast wśród sędziów sądów powszechnych, którzy w cytowanym przepisie wymienieni zostali jako jedna grupa, wprowadzono nieznajdujący uzasadnienia podział na dwie kategorie. Podział ten szczególnie faworyzuje sędziów sądów apelacyjnych, których grupa, licząca około 500 osób, ma dwóch przedstawicieli, podczas gdy sędziowie sądów okręgowych i rejonowych, których łącznie jest około 9000, mają ich ośmiu. Tymczasem
dla sędziów sądów administracyjnych i wojskowych, gdzie również istnieją sądy wyższego i niższego rzędu, podziałów nie wprowadzono.

Przepisy takie mogą dzielić, a wręcz dzielą środowisko sędziowskie.

Wyrażamy zatem zasadniczą wątpliwość, czy art. 11 ust. 3 i 4 oraz art. 13 ust. 1, 2 i 3 ustawy z 12.5.2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa jest zgodny z art. 187 ust. 1 pkt 2 Konstytucji RP, do której ma być poniekąd aktem wykonawczym.

Zebranie Przedstawicieli oczekuje od Krajowej Rady Sądownictwa skierowania wniosku o poddanie ww. przepisów kontroli pod kątem ich zgodności z Konstytucją.