Broń w rekonstrukcjach historycznych

(inne teksty tego autora)

[hidepost]
Dzisiejszy rynek oferuje nam bardzo bogaty wachlarz replik różnego rodzaju. Co więcej, repliki oferowane na rynku są w dużej mierze egzemplarzami, które można rozkładać na części pierwsze, w taki sposób jak prawdziwą broń. Elementy replik są również realistycznym odwzorowaniem części, które posiadały prawdziwe pistolety czy karabiny. Repliki broni, które są dostępne na rynku, możemy zasadniczo podzielić na cztery kategorie³².

Pierwszą z nich są repliki, których napęd opiera się na sprężynie. Ich działanie jest zbliżone do mechanizmu klasycznych pistoletów z naciągiem sprężynowym. Ideą jest to, że po każdym oddanym strzale, aby załadować kolejny nabój, użytkownik musi ręcznie naciągnąć sprężynę. Jest to najprostszy z możliwych mechanizmów. W tego typu modelach do uzyskania sprężonego powietrza służy nam zespół trzech elementów, takich jak: cylinder, tłok oraz sprężyna. Dzięki sprężynie zastosowanej w tym mechanizmie tłok po zwolnieniu spustu spręża w cylindrze powietrze. Tego typu napęd znajduje zastosowanie nie tylko w najprostszych pistoletach, ale także w karabinach wyborowych. Zaletą tego typu replik jest przede wszystkim niskie zużycie materiałów eksploatacyjnych związanych bezpośrednio z małą szybkostrzelnością, czyli ilością oddawanych strzałów w danej jednostce czasu. Dzięki prostocie tego typu mechanizmu, wyróżnia się kolejną bardzo ważną zaletę, a mianowicie replika tego typu działa niezależnie od warunków atmosferycznych. Na działanie mechanizmu nie ma wpływu żaden z czynników pogodowych, co w przypadku innego typu replik może być sporym problemem. Jednocześnie takie rozwiązanie niesie za sobą pewną wadę, która niewątpliwie podczas długiej rozgrywki może przysporzyć kłopotów w oddawaniu wielu strzałów. Wadą tą jest każdorazowe naciąganie sprężyny, co podczas wielogodzinnej rozgrywki czy też ćwiczeń może być męczące. Jednak dla prawdziwych fanów ta kwestia nie stanowi problemu, wręcz przeciwnie, dodaje im więcej realistyczności – a jest to niewątpliwie jeden z elementów, na którym pasjonatom replik zależy najbardziej³³.

Drugim i zdecydowanie najczęściej spotykanym rodzajem replik są egzemplarze wyposażone w napęd elektryczny – Air Electric Gun (AEG), nazywane też potocznie „elektrykami”. Jest to najbardziej uniwersalny system, który pozwala na strzelanie ciągłym ogniem. Dzięki napędowi elektrycznemu mechanizm sam naciąga sprężynę wyręczając w tym hobbystów. Poza tym wyjątkiem, zasada działania mechanizmu pozostaje taka sama jak w modelach sprężynowych. Do niewątpliwych zalet tego typu replik zaliczamy przede wszystkim wspomnianą już wyżej możliwość strzelania ciągłym ogniem, a także duży zasięg pocisku. Ze względu na bardzo dużą dostępność elementów do tego typu modeli, często ich użytkownicy podejmują się pewnych przeróbek, aby zwiększyć ich moc czy zmodyfikować wygląd. Jak każdy rodzaj repliki, także i ta posiada wady. Jedną z nich – w zasadzie największą – jest zasilanie. Akumulator, który jest źródłem zasilania,ma ograniczoną wytrzymałość, co często powoduje utratę mocy podczas rozgrywki, ćwiczeń czy potyczki rekonstrukcyjnej. Dlatego też użytkownicy elektrycznych replik często zaopatrują się w kilka dodatkowych akumulatorów. Kolejną wadą jest serwisowanie. W związku z dużą ilością oddawanych strzałów, mechanizm ulega szybkiej eksploatacji. Częste serwisowanie zapobiega uszkodzeniu mechanizmu, co z jednej strony, zwiększa koszty, natomiast z drugiej – w dłuższym czasie zapobiega powstaniu poważniejszych wydatków, związanych z zakupem całkowicie nowych części³⁴.

Trzecim rodzajem replik są te nazywane potocznie „gaziakami”. Ich nazwa wywodzi się z rodzaju napędu, który zasilany jest za pomocą sprężonego gazu. Pojemnik z gazem, znajduje się zazwyczaj w magazynku repliki. Dzięki zastosowaniu tego systemu, amunicja jest wystrzeliwana za pośrednictwem rozprężenia gazu, który zostaje podany przez zawór. Gazami, które stosuje się w tego typu systemach, jest zazwyczaj sprężony dwutlenek węgla lub propan, czyli tak zwany „Green gas”. Do zalet możemy zaliczyć przede wszystkim system „Blow-Back”, dzięki któremu atrapa zamka zostaje wprawiona w ruch tak, jak ma to miejsce w palnym odpowiedniku broni. Napędy gazowe występują najczęściej w pistoletach, rzadziej są stosowane w pistoletach maszynowych czy karabinach. Do wad replik z napędem gazowym zaliczamy m.in. zmienną moc, która spowodowana jest rozprężaniem się gazu w komorze pojemnika. Kolejnymi wadami tego napędu są: wysoka cena gazu w stosunku do ilości oddanych strzałów, a także skomplikowana konserwacja tego systemu. Warto również wspomnieć o niekorzystnym zjawisku „syfonu”, polegającym na przymarznięciu ruchomych części zaworu, co powoduje upuszczenie całej ilości gazu przy oddaniu jednego strzału. Przy temperaturach bliskich lub niższych od zera, „syfon” powoduje praktycznie brak możliwości poprawnej eksploatacji³⁵.

Poza trzema wyżej opisanymi rodzajami replik, wyróżnia się jeszcze czwarty rodzaj nazywany Custom Gun Airsoft (CGA). Są to repliki, które zostały zbudowane na bazie części pochodzących z prawdziwego odpowiednika³⁶.Takie części można legalnie nabyć i nie jest na nie wymagane zezwolenie zgodnie z treścią BrońAmunU.

Atrapy

Ostatnim już wariantem wyboru broni przez rekonstruktora jest atrapa. Jako przykład wykorzystania atrap można podać działania grup zajmujących się odtworzeniem działań drugowojennych. Najbardziej popularna jest metalowa replika Garanda M1, pierwszego powszechnie stosowanego karabinu samopowtarzalnego. Karabin skonstruowany w USA, gdzie jako pierwszy wszedł do służby wojskowej. Łącznie wyprodukowano ponad 4,5 miliona karabinów tego typu. Nie posiada on żadnych istotnych części broni, także jest w pełni bezpieczny. Można oddać tzw. suchy strzał. Elementy funkcjonalne, czyli kurek i spust są ruchome, zatem można go przeładować. Istotną kwestią dla rekonstruktora jest fakt, że taka atrapa doskonale odzwierciedla oryginał pod względem wymiarów oraz wagi. W karabiny Garanda M1 uzbrojeni byli głównie żołnierze amerykańscy podczas II wojny światowej oraz w czasie konfliktu koreańskiego w latach 50. Sprzętu amerykańskiego używały też jednostki alianckie z innych krajów, jak np. francuska 2 Dywizja Pancerna³⁷.
[/hidepost]