Edytorial
Szanowni Czytelnicy,
Niniejszy numer otwiera artykuł dr hab. Jacka Barcika „Wyłączenie sędziego w orzecznictwie ETPCz w świetle spraw polskich”. Problematyka ta ma znaczenie podstawowe, co wynika z konieczności zagwarantowania rzetelnego postępowania jako jednego z aspektów prawa do sądu (art. 6 ust. 1 EKPCz oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji RP). Poruszonych w nim zostało wiele interesujących kwestii, które także w orzecznictwie sądów polskich wywołują daleko idące rozbieżności. Potwierdzeniem tego była dyskusja prowadzona podczas konferencji „Iudex suspectus w teorii i w praktyce”, z której sprawozdanie opracował sędzia Tomasz Zawiślak. Zapraszam do dzielenia się swoimi uwagami na temat uregulowania tej instytucji i jej funkcjonowania.
Zachęcam do lektury tekstu z zakresu prawa cywilnego materialnego, autorstwa radcy prawnego Adama Marcinkiewicza, „Problemy prawne zastosowania instytucji gwarancji zapłaty za roboty budowlane. Wybrane zagadnienia”. Blok karny wypełnia artykuł współpracującego z Kwartalnikiem sędziego dr. Piotra Gensikowskiego „Warunkowe umorzenie postępowania w sprawach o przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii a orzeczenie przepadku”.
W numerze stosunkowo dużo miejsca poświęcamy zagadnieniom pozaprawnym. Na szczególną uwagę zasługuje historyczny tekst radcy prawnego Mariana Sworzenia, „Sędziowie w podbitym kraju. Oficjalne sądownictwo polskie w Generalnym Gubernatorstwie 1939–1945”. Autor współpracował m.in. z „Kulturą Paryską”. Zupełnie inny charakter ma artykuł „Twój język Cię zdradza – czy »anonimowy cyberstalker« to oksymoron?” prof. zw. dr hab. Jadwigi Stawnickiej. Pani Profesor omawia w nim jeden z aspektów lingwistyki kryminalistycznej, jakim jest ustalanie autorstwa kwestionowanych wypowiedzi, ze szczególnym ukierunkowaniem na problematykę cyberstalkingu.
Pomimo starań i przeprowadzonego wywiadu pewne trudności sprawiły, że numer ukazał się bez niego. Na łamy powracają zawsze chętnie czytani sędzia Dariusz Drajewicz z artykułem o Iranie oraz dr hab. Maciej Jońca z tekstem „Sol Iustitiae”, który kończy swoje opracowanie konstatacją: „I dziś niejeden sędzia uchodzi w oczach onieśmielonego otoczenia za Słońce. Niejednego uczestnika procesu wszechogarnia blask roztropności i wiedzy bijący od trybunału. To naturalnie nic złego. Przeciwnie, wymiar sprawiedliwości powinien otaczać odpowiedni majestat. Ważne jednak, by to czy inne Słońce Sprawiedliwości, obficie darząc światłem obecnych na sali, nie oślepiało samego siebie”.
Podpisując się pod tym stwierdzeniem Pana Profesora, życzę Państwu dobrej lektury,
Krystian Markiewicz
Redaktor Naczelny