O pojęciu „wymiar sprawiedliwości” w kontekście umorzenia postępowania przygotowawczego na wniosek pokrzywdzonego (art. 59a KK)
[hidepost]
40 Por. L. Garlicki, Komentarz [w:] op. cit., s. 6.
41 S. Włodyka, Konstytucyjna zasada…, op. cit., s. 666.
42 Na marginesie warto odnotować, że nawet gdyby obok kryterium przedmiotowego wziąć pod uwagę – w aspekcie sądowego wymiaru sprawiedliwości – kryterium podmiotowe dotyczące sądu, to w warunkach współczesnego procesu karnego, w którym wymieniony organ wykonuje szereg zadań w postępowaniu przygotowawczym, trudno byłoby bronić przytoczonego wyżej zapatrywania, wyrażonego przez S. Włodykę.
43 Por. M. Cieślak, O pojęciu przesłanek procesu karnego i w sprawie tzw. „podstawy procesu”, PiP Nr 8–9/1959, s. 333 i n.; K. Marszał, Proces karny. Zagadnienia ogólne, s. 17.
44 Szerzej w kwestii podstawowego stosunku karnoprocesowego: M. Cieślak, Polska procedura…, op. cit., s. 386–388.
45 Por. M. Cieślak, O pojęciu przedmiotu…, op. cit., s. 333 i n.; K. Marszał, Proces karny. Zagadnienia ogólne, s. 17; S. Waltoś, Proces karny, 2008, s. 23.
46 Przez przeszkodę procesową należy rozumieć brak pozytywnego lub wystąpienie negatywnego warunku dopuszczalności procesu karnego. Zob. K. Marszał, Proces karny. Zagadnienia ogólne, Katowice 2013, s. 147.
47 Zob. szerzej F. Dencker, Die Bagatelldelikte im Entwurf lines EGStGB, JZ Nr 5–6/1973, s. 144 i n.; H.J. Hirsch, Zur Behandlung der Bagatellkriminalität in der Bundesrepublik Deutschland – Unter besonderer Berücksichtigung der Stellung der Staatsanwaltschaft, ZStW Nr 1/1978, s. 219 i n.
48 H.J. Hirsch, op. cit., s. 227 i n. W kwestii rozdziału władczych kompetencji państwa zob.: R.M. Małajny, O pojmowaniu zasady podziału władzy państwowej [w:] Zasady prawa. Materiały konferencyjne, pod red. Cz. Martysza, A. Matana, Z. Tobora, Bydgoszcz–Katowice 2007, s. 124 i n. oraz powołaną tam literaturę. Por. także A. Arndt, Das nicht erfüllte Grundgesetz, Tübingen 1960, s. 18 i n.
49 Kleinknecht, Meyer-Goßner, Strafprozeßordnung, München 1999, s. 581. Zakres zastosowania tej instytucji obejmuje sprawy o występki, w których ciężar winy nie sprzeciwia się umorzeniu, a nałożone na podejrzanego odpowiednie obowiązki i nakazy określonego zachowania konsumują społeczny interes ścigania. Zob. też S.C. Thaman, Plea-Bargaining, Negotiating Confessions and Consensual Resolution of Criminal Cases, EJCL, vol. 11.3 (grudzień 2007), s. 17–18; E. Weßlau, Absprachen in Strafverfahren, ZStW Nr 1/1994, s. 155.
50 Pierwotnie analizowana konstrukcja została wprowadzona do austriackiego Kodeksu postępowania karnego w drodze dodania rozdziału IXa. W wyniku kolejnych zmian Kodeksu postępowania karnego została ona zamieszczona w § 198 i n. ÖStPO. Zob. V. Malzkorn, Einstellung von Strafverfahren gegen Zahlung eines Geldbetrages im Rechtsvergleich zwischen Österreich und Deutschland Suche nach den Anwendungsobergrenzen unter begleitender Betrachtung großer Wirtschaftsfälle – Disseration, Wien 2010, s. 19; R. Miklau, Reformen der strafprozessordnung in Österreich [w:] Zasady procesu karnego wobec wyzwań współczesności. Księga ku czci Profesora Stanisława Waltosia, pod red. J. Czapskiej, A. Gaberle, A. Światłowskiego, A. Zolla, Warszawa 2000, s. 87. Przed wskazaną nowelą zasadniczym proceduralnym mechanizmem, służącym do zwalczania drobnej przestępczości było postępowanie mandatowe. Zob. w tej kwestii szerzej F. Nowakowski, Die Behandlung Bagatellriminalität in Österreich – Unter besonderer Berücksichtigung der Stellung der Staatsanwalschaft, ZStW Nr 1/1978, s. 265. W kwestii pojęcia „diversion” zob. S.C. Thaman, op. cit., s. 13–14.
51 E. Forreger, E.E. Fabrizy, Die österreichische Straprozeßordnung (Straprozeßordnung 1975) samt den wichtigsten Nebengesetzen. -Kurzkommentar mit einer Einführung und Erläuterungen unter Berücksichtigung der Rechtsprechung des Obersten Gerichtshofes und des Schrifttums, Wien 2000, s. 174.
52 Ten aspekt instytucji „Diversion” wyraźnie akcentuje R. Miklau. Zob. tenże, op. cit., s. 89.
53 R. Miklau, op. cit., s. 89.
54 F. Riklin, Die Strafprozessrechtsreform in der Schweiz, GA Nr 7/2006, s. 504.
55 Ch. Bartel, A. Venier, Strafprozessrecht, s. 117; R. Miklau, op. cit., s. 89.
56 Kleiknecht, Meyer-Goßner, op. cit., s. 581.
[/hidepost]