Skarga o uchylenie wyroku sądu polubownego w praktyce sądowej
[hidepost]
Odnosząc się do kwestii samego procedowania w przedmiocie skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego, przypomnieć trzeba, że przepisy o apelacji są uregulowane w art. 367–391 KPC. Należy postawić tezę, że – odwołując się do wcześniejszych uwag – przepisami o apelacji, które nie będą mieć zastosowania w postępowaniu o uchylenie wyroku sądu polubownego są (szerzej niż przyjmuje się to w literaturze, wymieniając jedynie art. 369, 371, 381, 383, 384, 386 i 389 KPC15):
1) art. 367 § 1 i 2 KPC, gdyż skargę zawsze rozpoznaje sąd apelacyjny, jako sąd I instancji;
2) art. 369 KPC, gdyż właściwość sądu rozpoznającego skargę i termin do wniesienia skargi zostały uregulowane w sposób szczególny w art. 1208 § 1 i 2 KPC, choć pozostaje zagadnienie dotrzymania terminu do wniesienia skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego w sytuacji wniesienia tej skargi do sądu niewłaściwego16;
3) art. 371 KPC, gdyż skargę wnosi się wprost do sądu apelacyjnego;
4) art. 373 KPC, gdyż sąd apelacyjny rozpoznaje skargę jako sąd I instancji;
5) art. 378 § 1 i art. 379 KPC, gdyż podstawy skargi zostały uregulowane odmiennie w art. 1206 KPC;
6) art. 380 i 381 KPC, gdyż sąd polubowny (lub sądy polubowne dwóch instancji) nie ma statusu sądu I instancji;
7) art. 382 KPC, sąd apelacyjny nie może dokonywać powtórnego przeprowadzania dowodów bądź też uzupełnienia postępowania dowodowego przeprowadzonego przed sądem polubownym; nie może dojść do kontroli ustaleń faktycznych oraz zasadności orzeczenia jak to ma miejsce w kontroli instancyjnej17; postępowanie dowodowe jest dopuszczalne jedynie w zakresie udowodnienia okoliczności faktycznych, które uzasadniają podstawy uchylenia wyroku sądu polubownego, w związku z tym główne dowody będą stanowić akta sądu polubownego oraz inne dokumenty odnoszące się do czynności postępowania polubownego18;
8) art. 384 KPC, gdyż sąd powszechny nie orzeka o sporze, a o samej skardze;
9) art. 386 KPC, gdyż treść orzeczenia sądu apelacyjnego w przypadku uwzględnienia skargi została określona przepisem szczególnym art. 1205 § 1 KPC;
10) art. 387 § 21 KPC, gdyż sąd apelacyjny rozpoznaje skargę jako sąd I instancji;
11) art. 389 KPC, gdyż sąd apelacyjny rozpoznaje skargę jako sąd I instancji.
Wydaje się natomiast, że przepisami, które będą mieć zastosowanie wprost są:
1) art. 367 § 3 i 4 KPC, gdyż określa skład sądu, co do zasady i w różnych sytuacjach procesowych mogących zdarzyć się w toku rozpoznawania skargi;
2) art. 370 KPC, gdyż stanowi podstawę do odrzucenia skargi spóźnionej, niedopuszczalnej, nieopłaconej, i takiej której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie;
3) art. 372 KPC, gdyż niewątpliwe strona przeciwna ma prawo ustosunkować się do wniesionej skargi również w piśmie procesowym;
4) art. 375 KPC, gdyż skarga powinna być rozpoznana na posiedzeniu jawnym, chyba, że zaszły okoliczności przewidziane w art. 374 KPC odpowiednio zastosowanym;
5) art. 376 i 377 KPC, gdyż dotyczy przebiegu rozprawy w przedmiocie skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego;
6) art. 385 KPC, gdyż skargę niezasadną sąd apelacyjny oddala;
7) art. 387 § 1, 2, 3 i 4 KPC, gdyż odnoszą się ogólnie do uzasadnienia każdego wyroku sądu apelacyjnego, w tym także w przedmiocie skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego (dotyczy to również możliwości wygłoszenia uzasadnienia wyroku sądu apelacyjnego na podstawie art. 328 § 11 KPC);
8) art. 3871 i 388 KPC, gdyż odnosi się do ogólnych obowiązków i uprawnień stron w tzw. sprawach kasacyjnych;
9) art. 390 i art. 391 § 1 KPC, gdyż odnosi się do ogólnych zasad postępowania sądu apelacyjnego.
[/hidepost]