Wnioski sądów polskich o wykonanie orzeczeń w sprawach karnych dotyczących kar o charakterze pieniężnym kierowane za granicę
[hidepost]
21 Dz.U. z 1987 r. Nr 13, poz. 80 i 81.
22 Dz.U. z 1983 r. Nr 14, poz. 69 i 70.
23 Dz.U. z 2003 r. Nr 43, poz. 370 i 371.
24 Dz.U. z 2004 r. Nr 193, poz. 1978 i 1979.
25 Dz.U. z 1999 r. Nr 76, poz. 856 i 857.
26 Dz.U. z 1999 r. Nr 76, poz. 860.
27 Dz.U. z 2010 r. Nr 17, poz. 91 i 92.
28 Dz.U. z 1986 r. Nr 37, poz. 181 i 182.
29 Dz.U. z 2009 r. Nr 208, poz. 1607 i 1608.
30 Dz.U z 1987 r. Nr 11, poz. 71 i 72.
31 Dz.U. z 1995 r. Nr 55, poz. 289 i 290.
32 Dz.Urz. L Nr 39 z 12.2.2010 r., s. 20.
33 A. Sołtysińska [w:] G. Jaworski, A. Sołtysińska, Postępowanie w sprawach ze stosunków międzynarodowych. Komentarz, Warszawa 2010, s. 474–475.
34 S. Steinborn, Komentarz aktualizowany do art. 611fa KPK, teza 7, Lex/el 2013.
35 S. Steinborn, Komentarz aktualizowany do art. 608 KPK, Lex/el 2014.
36 W art. 9 decyzji 2005/214 przewidziano, że wykonanie orzeczenia podlega prawu państwa wykonującego w taki sam sposób, jak egzekwowanie kar o charakterze pieniężnym wymierzonych przez państwo wykonujące. Niemniej jednak, w przepisie art. 8 decyzji 2005/214 zastrzega się, że w pewnych sytuacjach istnieje możliwość obniżenia kwoty egzekwowanej kary o charakterze pieniężnym do wysokości maksymalnej kary za te same czyny przewidzianej w prawie krajowym państwa wykonującego, co oznacza, iż może mieć zastosowanie swoista procedura ograniczonego exequatur.
37 Tekst skonsolidowany uwzględniający zmiany wprowadzone Traktatem Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864.
38 Ustawą z 24.10.2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 225, poz. 1485) wprowadzono do Kodeksu postępowania karnego dwa nowe rozdziały 66a oraz rozdział 66b; ustawą z 24.10.2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 214, poz. 1344) zmieniono też Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, dodając nowy rozdział 20b. Warto już w tym miejscu zaznaczyć, że przepisy KPSW we wszelkich postępowaniach, z pewną różnicą w odniesieniu do mandatowego, odsyłają do odpowiednich uregulowań KPK.
39 Z uzasadnienia rządowego projektu ustawy z 24.10.2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 458 Sejmu VI kadencji, dostępne na: www.sejm.gov.pl; dalej jako: uzasadnienie ProjZmKK08) wynika, że wspomniana regulacja ma na celu zapobieżenie sytuacji, w której sprawca posiadający mienie w kilku krajach zostaje faktycznie kilkakrotnie ukarany, gdy wszystkie organy wezwane przystąpią do realizacji przekazanego orzeczenia.
40 S. Steinborn, Komentarz aktualizowany do art. 611 fa KPK, teza 2, Lex/el 2013. Autor ten problem rozpatruje w kontekście możliwości występowania tylko o wykonanie świadczenia pieniężnego, nawiązki lub kosztów. Przyjmując stanowisko, że takie samodzielne wystąpienie nie jest dopuszczalne, autor wyraża pogląd, że może to mieć miejsce jedynie w razie wystąpienia łącznie o wykonanie kary grzywny. Wyciąga z tego przy tym wniosek, że „w razie występowania o wykonanie zastępczej kary grzywny nie ma możliwości wystąpienia o wykonanie w innym państwie członkowskim nawiązki i świadczenia pieniężnego”. Oznacza to tym samym, że autor ten możliwości wystąpienia o wykonanie kary zastępczej, generalnie rzecz biorąc, nie akceptuje.
41 S. Steinborn, Komentarz aktualizowany do art. 611(fe) Kodeksu postępowania karnego, Lex/el 2014.
42 Art. 2 pkt 2 decyzji 2005/214: „(…) każde Państwo Członkowskie może wyznaczyć, jeśli będzie to konieczne z uwagi na organizację jego systemu wewnętrznego, jeden lub więcej organów centralnych odpowiedzialnych za administracyjne przekazywanie i odbiór orzeczeń oraz za wspomaganie właściwych organów”.
43 Art. 11 § 1 KKW.
44 A. Sołtysińska, Komentarz do art. 611(fe) Kodeksu postępowania karnego [w:] G. Jaworski, A. Sołtysińska, Postępowanie w sprawach karnych ze stosunków międzynarodowych. Komentarz, Warszawa 2009, s. 487.
[/hidepost]