Pytania prejudycjalne polskich sądów
[hidepost=1]
Sąd Rejonowy w Koszalinie zapytywał we wniosku z 28.6.2011 r., dotyczącym sprawy Krystyna Alder i Ewald Alder przeciwko Sabinie Orłowskiej i Czesławowi Orłowskiemu12, czy art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z 13.11.2007 r. dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowychoraz art. 18 TFUE powinny być interpretowane w ten sposób, że dopuszczalne jest pozostawienie w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia pism sądowych przeznaczonych dla strony mającej miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w innym państwie członkowskim, jeśli nie wskazała ona pełnomocnika do doręczeń mieszkającego w państwie członkowskim, w którym toczy się proces sądowy.
Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie MG Probud Gdynia Sp. z o.o. w Gdyni przeciwko Główny Urząd Celny w Saarbrücken13 zapytywał, czy organy administracji państwowej państwa członkowskiego UE uprawnione są do dokonania zajęcia środków finansowych znajdujących się na rachunku bankowym podmiotu gospodarczego po ogłoszeniu jego upadłości w innym państwie członkowskim (zastosowania tzw. aresztu majątkowego) wbrew regulacji prawa krajowego państwa wszczęcia postępowania [art. 4 Rozporządzenia Rady (WE) 1346/2000 z 29.5.2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego14] – w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki do zastosowania dyspozycji art. 5 oraz 10 rozporządzenia 1346/2000, wobec treści art. 3, art. 4, art. 16, 17 oraz 25 rozporządzenia 1346/2000, tj. w świetle regulacji dotyczących jurysdykcji sądu państwa wszczęcia postępowania upadłościowego, prawa właściwego dla tego postępowania oraz przesłanek i skutków uznania postępowania upadłościowego? A także, czy w świetle art. 25 pkt 1 i n. rozporządzenia 1346/2000, organy administracji państwa członkowskiego, w którym nie wszczęto wtórnego postępowania upadłościowego, a które podlega przezeń uznaniu na mocy art. 16 rozporządzenia 1346/2000, mogą odmówić uznania orzeczeń Państwa wszczęcia postępowania dotyczących prowadzenia i ukończenia postępowania upadłościowego na podstawie art. 31–51 Konwencji brukselskiej z 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych15, z powołaniem się na regulacje wewnętrzne?
Postępowania upadłościowego dotyczyło również odesłanie prejudycjalne Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w Poznaniu w sprawie Bank Handlowy w Warszawie SA i PPHU «ADAX»/Ryszard Adamiak przeciwko Christianapol sp. z o.o.16 Z kolei Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia zapytywał w sprawie Artur Weryński przeciwko Mediatel 4B spółka z o.o.17, czy sąd wezwany ma prawo żądać od sądu wzywającego zaliczki na poczet należności świadka lub zwrotu należności wypłaconych świadkowi przesłuchiwanemu na podstawie Rozporządzania Rady (WE) nr 1206/2001 z 28.5.2001 r. dotyczącego współpracy między Sądami Państw Członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych i handlowych18, czy też powinien pokryć je z własnych środków finansowych.
Ostatnie, jeszcze nierozpatrzone przez TSUE, pytanie prejudycjalne złożone przez Sąd Rejonowy wystosował Sąd Rejonowy w Białymstoku w dniu 25.1.2013 r. w sprawie Małgorzata Nierodzik przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Psychiatrycznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej im. dr Stanisława Deresza w Choroszczy19.
[/hidepost]