Autorstwo prywatnej korespondencji mailowej w świetle analizy konwersacyjnej oraz umiejętności edycji tekstu elektronicznego

Analiza korespondencji A.Z. z dwóch adresów (opisane jako: A.Z.1 i A.Z.2)

Wstępny opis materiału

Ze względu na to, że kobieta (A.Z.) korespondująca z X.Y. używa wymiennie dwóch adresów mailowych (prywatnego i służbowego), konwersacje prowadzone w ramach tych dwóch adresów zostały zanalizowane łącznie. Całość obejmuje 17 maili, które wysyłane były początkowo z adresu A.Z.1 (3/1, 5/2, 7/3), następnie dziewięć maili wymiennie z dwóch adresów, a ostatnie pięć z adresu A.Z.2 (24/13, 26/14, 28/15, 30/16, 32/17). W analizowanej korespondencji A.Z. 17 razy była nadawcą, a dziesięć razy odbiorcą maili (por. Tabela 1).

Tematyka korespondencji A.Z. i jej intencje nadawcze

Korespondencja dotyczy rozstania między A.Z. i X.Y. W rozmowie pojawia się próba sformułowania wyjaśnień i ustalenia przyczyn rozstania. Jednocześnie część maili dotyczy anonimowej korespondencji przesłanej X.Y., próby interwencji w tej sprawie, a jednocześnie nakłaniania X.Y. do wycofania się z konfliktu oraz zawiera przestrogi przed podejmowaniem działań przeciwko autorowi anonimów. Tematyka i intencje zawarte w mailach od A.Z. do X.Y. to: 3/1 – odpowiedź na maila o treści „kocham” z próbą ustalenia niepowodzenia w uczuciach i zachętą do potwierdzenia („prawda”); 5/2 – dalszy ciąg próby ustalenia przyczyn niepowodzenia oraz wyrzuty związane z nieudzieleniem jej pomocy; 7/3 – dalszy ciąg wyjaśniania przyczyn kryzysu w związku z przeciwstawieniem dwóch postaw T. i X.Y., na koniec ostrzeżenie; 12/4 – pytanie; 13/5 – pytanie o przesłaną korespondencję; 15/6 – próba wyjaśnienia przyczyn przesłanej do X.Y. anonimowej korespondencji, ostrzeżenia; 16/7 – potwierdzenie, że A.Z. nie czuje żalu i życzenia na przyszłość; 18/8 – deklaracja pomocy, wyrzuty, ostrzeżenia; 19/9 – relacja z podjętych działań, wyrażenie żalu, życzenia; 21/10 – pytanie; 22/11 – wyrażenie żalu z powodu braku kontaktu; 23/12 – wyrażenie troski i prośba o kontakt; 24/13 – propozycja pogodzenia się; 26/14 – zapewnienie o uczuciach, wyjaśnienie przyczyn postępowania; 28/15 – informacja o rezygnacji w sporze; 30/16 – informacja o braku wiedzy na temat zaproszeń, życzenia na przyszłość; 32/17 – zapewnienie o przerwaniu kontaktu i prośba o nieblokowanie adresów.

Przedstawione do analizy maile prywatne wymieniane są między osobami, które jakiś czas wcześniej zerwały ze sobą kontakty. Jednak konwersacja między tymi osobami rozciąga się i obejmuje prawie miesiąc i nie ma formy krótkiej wymiany zdań, zwłaszcza ze strony A.Z. Jej maili jest więcej, a A.Z. zachęca adresata do kontaktu (np.: „co się dzieje czy to ma związek z …..”; „co to jest”; „daj znac jak masz tu cos nie w porzadku z klientami z urzedem spubóje pomoc”; „daj prosze znac to wazne czy dal Ci spokoj” „mam nadzieje ze sie nic nie stało bo się nie odzywasz do mnie daj znac choć, że nic Ci nie jest jeśli nie chcesz już się ze mną kontaktowac”; „znalazlam wczoraj Twój numer drugi ale on tez dzisiaj nie odbiera nie wiem co się z Toba stało daj znać”; „masz racje powtarzam sie juz przestaję faktycznie nie jesteś wart żebym marnowała czas pewnie jesteś kłamcą”). Na końcu kolejnych maili pojawiają się pożegnania, które mogłyby być sygnałami zakończenia kontaktu (np.: „bądż szczęśliwy”; „zdrowia i szczescia Ci zycze”), a po nich pisane są następne maile.

W korespondencji A.Z. można wydzielić kilka etapów. Pierwszy związany jest z ich zakończoną znajomością. Tutaj pojawiają się wyrzuty w stosunku do X.Y., że nie pomagał jej, gdy była chora, ale kto inny to zrobił. Ten etap korespondencji kończy się przestrogą:

„ale uwazaj bo w psychologii znane sa takie przypaki kiedy kttos wymyslał straszne historie i później one sie mu przytrafiły nie zycze Ci tego ale niech to bedzie dla Ciebie przestroga”.

Po tym mailu następuje korespondencja związana z anonimami przesłanymi X.Y. A.Z. w ramach wyjaśniania sprawy formułuje jednak wypowiedzi, które mają charakter kolejnych przestróg, a nawet pogróżek, np.: „nie próbuj lepiej nic robić bo sobie zaszkodzisz”, „nie narób sobie kłopotów On ma takie możliwości i nie chce zeby zrobił ci kłopoty”; „chcesz to mozesz zglosic On ma armie prawnikow”, „to nie zaczynaj bo to tak jka my tackie slabe państwo podskakujemy rosji takiej potędze nawet francja i niemcy siedzą cicho”.

Kolejne maile dotyczą anonimów, ale także znowu powracającej kwestii relacji między A.Z. i X.Y. (por.: „M. widzisz to wszsytko przez to że Ty mi nie wierzysz jedynym facetem jakiego nadal choc – brakuje mi juz cierpliwości do Ciebie – kocham to Ty jesteś i jesczze się nie wyleczyłam”) i przedłuża się, aż dopiero po mailu od X.Y. („Kolejny raz , dzięki za życzenia”) zostaje przerwana.

Analiza długości i struktury maili A.Z.

Długość maili A.Z.

Łączna długość analizowanych siedemnastu maili, które zostały napisane przez A.Z., obejmuje: 1602 wyrazy, 7105 znaków bez spacji, 8830 znaków ze spacjami. Średnia długość zdania wynosi – 72,81 (najmniejsza – 3, a największa – 430). Kilkakrotnie maile zawierają życzenia na przyszłość, które są zwykle znakiem przerwy lub zaprzestania korespondencji, a jednak później pojawiają się kolejne maile aż do momentu zwrócenia uwagi na tę sytuację przez X.Y.

Struktura i segmentacja tekstów A.Z.

Siedemnaście analizowanych tekstów, mimo że utrwalone zostały za pomocą pisma, to ma strukturę tekstów mówionych. Tylko trzy z nich zaczynają się formułą adresatywną, która nie została wydzielona w osobnym wersie. Cztery z nich kończą się życzeniami na przyszłość, co może być uznane za sygnał wygaszania kanału komunikacyjnego. A.Z. bardzo rzadko wydziela akapity, mimo że niektóre teksty są bardzo długie: trzynaście maili jest jednoakapitowych, trzy mają po dwa akapity, a jeden trzy.

Do znaków segmentacji tekstu pisanego w analizowanym materiale można właściwie zaliczyć tylko zastosowanie klawisza enter do przejścia do nowego wersu jako jedynego znaku oddzielającego. Incydentalnie zastosowano znaki interpunkcyjne, wśród których kropka nie wystąpiła ani jeden raz, przecinek pojawił się dwanaście razy (w tym raz zamiast wielokropka), myślnik – dwa razy, nawias 4 razy.

W analizowanych mailach w funkcji segmentacyjnej stosowane są przede wszystkim typowe dla komunikacji mówionej operatory: no, wiesz, które w języku mówionym pojawiają się na początku kolejnych replik jednej osoby lub na początku replik kolejnych interlokutorów.

Na podstawie sposobu segmentacji oraz średniej długości zdań można stwierdzić, że analizowane maile realizują wyraźnie konwersacyjny wariant gatunku, co potwierdzają: długie zdania, bardzo rzadkie znaki interpunkcyjne, rozpoczynanie zdań od spójników (i, ale), wykorzystanie operatorów segmentacyjnych no, wiesz oraz oznaczające pauzy lub dopowiedzenia wielokropki.