Aktualne kierunki rozwoju władzy sądowniczej. Marsz Tysiąca Tóg rok później
Paweł Juszczyszyn40
Sędzia Sądu Rejonowego w Olsztynie
Szanowni Państwo,
Koleżanki i Koledzy Sędziowie,
4.2.2021 r. minie rok od czasu, gdy Izba Dyscyplinarna SN (w sprawie II DO 1/20) podjęła uchwałę o zawieszeniu mnie w czynnościach sędziego i pozbawieniu 40% wynagrodzenia.
Przypomnę, że represja ta spotkała mnie za to, że podczas rozpoznawania apelacji od wyroku wydanego przez sędziego powołanego na wniosek neo-KRS postanowiłem zbadać, czy strony procesu miały zagwarantowane prawo do niezawisłego i bezstronnego sądu obsadzonego zgodnie z prawem. W tym celu zażądałem przedstawienia tzw. list poparcia kandydatów do neo-KRS, by zweryfikować ewentualne nieprawidłowości, jakimi mógł zostać dotknięty proces powoływania niektórych członków obecnego KRS. Wykonywałem w ten sposób wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19.11.2019 r. (w sprawach połączonych: C-585/18, C-624/18 i C-625/18).
Niestety, Prezes Sądu Rejonowego w Olsztynie wykonał decyzję niebędącej sądem Izby Dyscyplinarnej i uniemożliwił mi pełnienie służby sędziowskiej i orzekanie. Od 28.12.2019 r., kiedy postawiono mi zarzuty, w mojej sprawie dyscyplinarnej nie podjęto wobec mnie jakichkolwiek czynności. Zawieszenie mnie zatem miało na celu długotrwałe szykanowanie za orzeczenie wydane nie po myśli władzy politycznej dokonującej zamachu kadrowego w sądownictwie, a przede wszystkim miało wywołać efekt mrożący w środowisku sędziowskim. Wiedzcie jednak, że nie poddałem się i nieprzerwanie zgłaszam gotowość do podjęcia swojej służby jako sędzia.
Po tych wydarzeniach uzyskałem różnorodne wsparcie ze strony sędziów i całego obywatelskiego społeczeństwa, za co jestem ogromnie wdzięczny. Nie zostałem sam. Wiem, że mogę na Was liczyć i Wy możecie liczyć na mnie. Solidarność jest naszą siłą.
To właśnie nasza solidarność, solidarność sędziów polskich i europejskich, prawników i obywateli, została przepięknie zamanifestowana 11.1.2020 r. w Warszawie podczas Marszu Tysiąca Tóg. Wspomnienie tego wydarzenia wszystkim nam dodaje sił.
Dziś pamiętajmy jednak, że podstawową naszą powinnością jako sędziów jest orzekanie zgodnie z Konstytucją RP i zgodnie ze swoim sumieniem. Wiem, że miażdżąca większość sędziów jest przekonana o naruszaniu praworządności i łamaniu Konstytucji RP przez obecnie rządzących w naszym kraju. Wierzę, że to przekonanie, prędzej czy później, znajdzie odzwierciedlenie w odważnym i niezawisłym orzekaniu także co do statusu osób nominowanych na stanowiska sędziowskie przez obecną upolitycznioną KRS.
Wiemy bowiem, że w fasadowym Trybunale Konstytucyjnym pod przewodnictwem Julii Przyłębskiej zasiadają tzw. „sędziowie dublerzy” i to z ich udziałem zapadały ustrojowe rozstrzygnięcia dotyczące sądownictwa. Powinno to nas skłaniać do szerszego stosowania rozproszonej kontroli konstytucyjnej.
Przede wszystkim jednak ocena statusu osób nominowanych na stanowiska sędziowskie przez neo-KRS zapewne stanie się możliwa i powszechna po pełnej implementacji wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 1.12.2020 r. w sprawie Ástráðsson przeciwko Islandii (skarga nr 26374/18) oraz po zneutralizowaniu tzw. „ustawy kagańcowej”41 i całkowitym zatamowaniu działalności Izby Dyscyplinarnej, także w postępowaniach immunitetowych. Już teraz jednak można przecież, bez realnego ryzyka poniesienia sankcji, np. kierować do TSUE pytania prejudycjalne, czy orzekać w wieloosobowych składach, pamiętając o tajemnicy narady sędziowskiej i głosowania przy jednoczesnym braku obligu składania zdania odrębnego.
Jestem głęboko przekonany o tym, że tylko w ten sposób zagwarantujemy obywatelom prawo do niezawisłych i bezstronnych sądów obsadzonych zgodnie z prawem oraz zapewnimy – także na przyszłość – skuteczną ochronę niezależności sądów i praworządności.
Wszystko to dla dobra naszych współobywateli, bo nie ma wolności bez praworządności.
Stąd też trawestując słowa Johna F. Kennedy’ego, powiem każdemu z Was: „Nie pytaj, co mogą zrobić inni, pytaj co Ty możesz zrobić dla praworządności”.
Dziękuję za uwagę.