Póki walczymy, jesteśmy zwycięzcami – czyli podsumowanie 2020 r.

Represje w hurcie i w detalu – podsumowanie roku 2020

Koniec kolejnego roku to zamknięcie pewnego etapu procesów historycznych zachodzących w otaczającym nas świecie, to czas, który w sposób naturalny skłania do refleksji i podsumowania tego, co się wydarzyło, co już za nami. Rok 2020 był wyjątkowy pod wieloma względami. W dniu 11.1.2020 r. odbył się Marsz 1000 Tóg, który był wydarzeniem bez precedensu w historii powojennej Europy i Polski. Ponad 30 tys. obywateli, a wśród nich przedstawiciele wszystkich zawodów prawniczych z Polski i z wielu krajów europejskich przeszli ulicami Warszawy w milczącym marszu, aby wyrazić swój sprzeciw wobec systemowego niszczenia praworządności w Polsce przez polityków obozu rządzącego. Solidarność okazana przez polskich obywateli oraz przez obywateli innych państw represjonowanym sędziom oraz prokuratorom odbiła się echem w całym cywilizowanym świecie prawniczym, a hasła „Prawo do niezawisłości” i „Prawo do Europy” stały się symbolem oporu wobec władzy politycznej, która zmierza do likwidacji niezależnego sądownictwa w Polsce. Rok 2020 to także rok pandemii wirusa SARS-CoV-2, który na zawsze zmienił oblicze świata, w którym żyliśmy. Nie ma chyba sfery życia, na którą ta sytuacja nie miałaby wpływu. Zatem również Wymiar Sprawiedliwości musiał zmierzyć się ze skutkami wynikającymi z rozprzestrzeniania się wirusa oraz znaleźć sposób funkcjonowania w tych sprawach, które z uwagi na swój priorytet muszą się toczyć niezależnie od sytuacji epidemiologicznej w kraju. Wreszcie 2020 r. był rokiem wyborczym, w którym Polacy wybierali Prezydenta. Ważność wyboru głowy państwa stwierdzała natomiast izba kontroli nadzwyczajnej i spraw publicznych, której członkowie zostali wybrani przy udziale upolitycznionej ­neo-krs. W tej oto rzeczywistości, w zaciszu swoich gabinetów, rzecznik dyscyplinarny sędziów sądów powszechnych Piotr Schab oraz jego dwóch zastępców Przemysław Radzik i Michał Lasota planowali i realizowali kolejne ataki na niezależnych i odważnych sędziów, którzy swoją postawą przeciwstawiali się zawłaszczaniu przez polityków sądownictwa oraz bronili praworządności. Stworzony w Polsce przez obóz rządzący kompletny system dyscyplinarno-administracyjny, którego celem było całkowite przejęcie kontroli nad władzą sądowniczą i prokuraturą przez polityków, działał jak sprawnie naoliwiony mechanizm. Mechanizm niszczenia ludzi oraz uniwersalnych wartości, które tak bardzo uwierają rządzących, stanowiąc barierę uniemożliwiającą przejęcie pełnej kontroli nad sądownictwem. Rzecznik dyscyplinarny sędziów sądów powszechnych oraz jego dwaj zastępcy w 2020 r. podejmowali liczne czynności wyjaśniające oraz wszczynali wiele postępowań dyscyplinarnych o charakterze wybitnie politycznym wobec sędziów, którzy odważnie i publicznie bronili praworządności oraz zabierali głos w debacie publicznej dotyczącej sytuacji w sądownictwie.

W mijającym roku mogliśmy również obserwować nowy model prowadzenia postępowań dyscyplinarnych oraz podejmowania czynności wyjaśniających, charakteryzujący się hurtowym wszczynaniem takich postępowań lub podejmowaniem takich czynności. Przykładem takich postępowań dyscyplinarnych prowadzonych z politycznym rozmachem pozostaje postępowanie wszczęte wobec członków Stałego Prezydium Forum Współpracy Sędziów. Zastępca rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych Przemysław Radzik postanowił ścigać sędziów: Bartłomieja Starostę, Agnieszkę Niklas-Bibik, Waldemara Żurka, Michała Bobera, Jerzego Geislera, Aleksandrę Janas, Rafała Jerkę, Grzegorza Kasickiego, Roberta Kirejewa, Krzysztofa Kozłowskiego, Tomasza Marczyńskiego, Justynę Małłek-Napierałę, Jerzego Nawrockiego, Katarzynę Wesołowską-Zbudniewek za odmowę zastosowania się do oczywiście niekonstytucyjnych przepisów ustawy „kagańcowej”, zmuszającej sędziów m.in. do składania pisemnych oświadczeń o członkostwie w zrzeszeniach, w tym w stowarzyszeniach. Tymczasem nałożony na sędziów na podstawie art. 88a § 1 PrUSP obowiązek złożenia oświadczenia jest sprzeczny z prawem do ochrony życia prywatnego i rodzinnego, narusza wolność wyznania, wolność zrzeszania się i gromadzenia się, a tym samym ów obowiązek pozostaje w sprzeczności z prawami i wolnościami obywatelskimi gwarantowanymi w Konstytucji RP (art. 47, art. 51 ust. 2, art. 53 ust. 1, 2, 7, art. 57, art. 58 ust. 1), Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (art. 8 ust. 1 i 2, art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 1 i 2), Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej (art. 7, art. 10 ust. 1, art. 12 ust. 1). Niezależnie od powyższego Forum Współpracy Sędziów nie spełnia kryteriów zrzeszenia ani stowarzyszenia. Wskazani wyżej sędziowie nie ujawnili, że są członkami Stałego Prezydium Forum Współpracy Sędziów i postąpili zgodnie z prawem. W dniu 22.7.2020 r. wobec 14 ww. sędziów wszczęte zostały postępowania dyscyplinarne.

Jak pokazuje miniony rok hurtowe ściganie niezależnych sędziów było ulubionym zajęciem P. Radzika, który postanowił podjąć czynności wyjaśniające wobec wszystkich członków zarządów Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia”. ­Sędziowie: Krystian Markiewicz, Tomasz Marczyński, Wojciech Buchajczuk, Bartłomiej Przymusiński, Joanna Hetnarowicz-Sikora, Dorota Zabłudowska, Małgorzata Stanek, Arkadiusz Tomczak, Tomasz Zawiślak, Kamil Jarocki są ścigani za zajęcie stanowiska dotyczącego uchwały podjętej przez powołaną przez neo-krs w skrajnie upolitycznionym procesie nominacyjnym izbę kontroli nadzwyczajnej i spraw publicznych, która stwierdziła ważność wyboru Prezydenta RP. Podkreślić należy, iż zarząd SSP „Iustitia” nigdy nie kwestionował wyniku wyborów prezydenckich, jakie odbyły się w 2020 r., natomiast kwestionował ważność uchwały podjętej przez izbę kontroli nadzwyczajnej i spraw publicznych w przedmiocie ważności wyboru prezydenta. Każde orzeczenie wydane przez neo-sędziów zasiadających w tej izbie jest nieważne, co potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale składu połączonych izb Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 23.1.2020 r. (BSA I-4110-1/20)⁴².

Innym przykładem hurtowego ścigania sędziów było podjęcie czynności wyjaśniających przez rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych Piotra Schaba wobec olsztyńskich sędziów: Krystyny Skiepko, Jacka Barczewskiego, Mirosława Wieczorkiewicza, Agnieszki Żegarskiej, Doroty Ciejek, Bożeny Charukiewicz, Ewy Dobrzyńskiej-Murawki (komunikat z 17.1.2020 r.). Wskazani sędziowie, podobnie jak wcześniej sędzia Paweł Juszczyszyn, są ścigani za wykonywanie wyroku TSUE z 19.11.2019 r. w połączonych sprawach: A.K. (C-585/18), CP (C-624/18) i DO (C-625/18)⁴³. Rzecznik dyscyplinarny podejrzewa ich o popełnienie przestępstwa nadużycia władzy. Warto w tym miejscu przypomnieć, że w dniu 4.2.2020 r. izba dyscyplinarna, która nie jest sądem w rozumieniu prawa polskiego i europejskiego, zawiesiła sędziego P. Juszczyszyna w wykonywaniu czynności służbowych i obniżyła sędziemu wynagrodzenie o 40% (uchwała izby dyscyplinarnej z 4.2.2020 r., II DO 1/20). Mimo upływu ponad roku od zawieszenia sędziego P. Juszczyszyna w jego sprawie dyscyplinarnej nie są podejmowane żadne czynności. To pokazuje, że jedynym i rzeczywistym celem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego wobec sędziego było odsunięcie go od orzekania, pozbawienie części wynagrodzenia i wywołanie przez to efektu mrożącego w środowisku sędziowskim. Władza polityczna, poprzez elementy stworzonego systemu represji, chciała w ten sposób pokazać, co może się stać, kiedy sędzia wyda orzeczenie niewygodne dla tej władzy.

Rok 2020 to także kontynuacja bezprawnej działalności zastępcy rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych Przemysława Radzika, polegającej na ściganiu sędziów za wydawanie orzeczeń dotyczących badania statusu sędziów powołanych przy udziale upolitycznionej neo-krs w oparciu o kryteria niezależności i niezawisłości sformułowane w wyroku TSUE z 19.11.2019 r. w połączonych sprawach: A.K. (C-585/18), CP (C-624/18) i DO (C-625/18). W minionym roku P. Radzik wszczął postępowania dyscyplinarne wobec sędziów Macieja Żelazowskiego i Andrzeja Żuka. Każdy z tych sędziów podjął się zbadania statusu sędziego powołanego na stanowisko przy udziale upolitycznionej neo-krs. Sędziowie mieli nie tylko prawo, ale i obowiązek zbadania statusu prawnego sędziego, który został powołany na ten urząd przy udziale neo-krs, co wynika jasno z treści wyroku TSUE z 19.11.2019 r., dotyczącego kryteriów oceny statusu Izby Dyscyplinarnej i Krajowej Rady Sądownictwa, a wydanego w połączonych sprawach A.K. (C-585/18), CP (C-624/18) i DO (C-625/18), a także z treści uchwały połączonych izb Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z 23.1.2020 r. (BSA I-4110-1/20). Tymczasem zastępca rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych Przemysław Radzik wszczął stricte polityczne postępowania dyscyplinarne wobec ww. sędziów, stawiając im bezzasadne zarzuty popełnienia przestępstw nadużycia władzy. Zastępca rzecznika dyscyplinarnego zapowiedział również w swoim komunikacie, że zwróci się do izby dyscyplinarnej o zawieszenie w czynnościach służbowych sędziów Macieja Żelazowskiego i Andrzeja Żuka.

Aktywność rzecznika dyscyplinarnego i jego dwóch zastępców w ściganiu niezależnych sędziów za wyimaginowane przewinienia dyscyplinarne nieustannie rosła na przestrzeni 2020 r. Kiedy wydawało się, że osiągnęła ona już poziom absurdu niemożliwy do wyobrażenia, wówczas zastępca rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych Przemysław Radzik postanowił ścigać wszystkich sędziów, którzy podpisali się pod listem ambasadora Ingibjörg Sólrún Gísladóttir. P. Radzik skierował pismo (RDSP 714-81/20) do wszystkich zastępców rzeczników dyscyplinarnych przy sądach apelacyjnych i okręgowych w Polsce, w którym domagał się nadesłania kserokopii zarządzeń o podjęciu czynności wyjaśniających wobec 1278 sędziów – sygnatariuszy listu do ambasadora Ingibjörg Sólrún Gísladóttir Dyrektor Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie lub wskazania powodów niepodjęcia takich czynności. Warto przypomnieć, że w liście tym sędziowie polskich sądów powszechnych i sądów administracyjnych wyrazili obawy w związku z zarządzeniem na dzień 10.5.2020 r. wyborów korespondencyjnych na urząd prezydenta RP w czasie obowiązywania na terenie kraju stanu epidemii, wskazując, że proponowane rozwiązania prawne rodzą prawdopodobieństwo naruszenia podstawowych norm prawnych, a w szczególności prawa obywateli do uczestniczenia w kierowaniu sprawami publicznymi kraju. Sędziowie zwrócili się z apelem o wsparcie, dialog oraz wnikliwe monitorowanie przebiegu trwającego procesu wyborczego i prawodawczego. Sygnatariusze listu zwrócili uwagę, że w sprawach protestów wyborczych i stwierdzenia ważności wyborów będzie orzekać izba kontroli nadzwyczajnej i spraw publicznych Sądu Najwyższego, której członkowie zostali powołani w wadliwym prawnie procesie, co skutkuje brakiem niezależności tej izby. De facto zatem P. Radzik wyraził przekonanie o konieczności ścigania 1278 sędziów, którzy podpisali się pod rzeczonym listem do ambasadora OBWE, co jasno wynika z treści jego pisma z 3.8.2020 r. Działania zastępcy rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych Przemysława Radzika stanowią wręcz modelowy przykład politycznej działalności rzeczników dyscyplinarnych. Kwestia podpisania listu sędziów do ambasadora OBWE miała również swój wymiar lokalny. Sędzia Anna Gąsior-Majchrowska, która pełni funkcję zastępcy rzecznika dyscyplinarnego przy Sądzie Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 12.8.2020 r. (SD 16/2020) wszczęła postępowanie dyscyplinarne w związku z wypowiedziami sędziego Tomasza Marczyńskiego zawartymi w liście do ambasadora Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, w których to wypowiedziach sędzia krytycznie odniósł się do skuteczności powołania osób orzekających w izbie kontroli nadzwyczajnej i spraw publicznych Sądu Najwyższego. Podobne zarzuty usłyszeli również sędziowie: Robert Plaskota, Krzysztof Lasota, Dorota Lasota, Beata Grabiszewska, Piotr Fal, Sławomir Forenc, Aneta Świtalska-Forenc, Piotr Nowak, Lucyna Szafrańska, Przemysław Maciejewski, Grażyna Marek, Lucyna Szewczyk, Małgorzata Kałuża, Rafał Nalepa, Mariusz Kubiczek.