Forum Konsumenckie przy Rzeczniku Praw Obywatelskich
—————————–
1 ECLI:EU:C:2018:711.
2 ECLI:EU:C:2018:963.
3 W ramach nowelizacji k.p.c, która weszła w życie 7.11.2019 r., uchylony został art. 485 § 3 KPC, który stanowił podstawę do wydania nakazu zapłaty na podstawie wyciągu z ksiąg bankowych. Uchylenie tego przepisu nie sprawia, że postanowienie TSUE w sprawie PKO Bank Polski traci znaczenie dla polskiego porządku prawnego. Wyrok ten nadal formułuje ogólne warunki zgodności polskiego modelu postępowania nakazowego z art. 47 KPP UE oraz określa przesłanki konieczne do zapewnienia skuteczności dyrektywy 93/13 (w zakresie kontroli abuzywności) i dyrektywy 2008/48 (w odniesieniu do kontroli wykonania przedkontraktowych obowiązków przedsiębiorcy wobec konsumenta). Orzeczenie w sprawie PKO Bank Polski zachowuje więc bezpośrednie znaczenie dla polskiego postępowania nakazowego de lege lata.
4 Dyrektywa Rady 93/13/EWG z 5.4.1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.Urz. L 95 z 21.4.1993 r., s. 29–34).
5 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z 23.4.2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.Urz. L 133 z 22.5.2008 r., s. 66–92).
6 Obowiązek wskazania w piśmie zawierającym zarzuty, czy nakaz zaskarżany jest w całości, czy w części, przedstawienie zarzutów pod rygorem niedopuszczalności oraz przedstawienie okoliczności faktycznych i dowodów.
7 Zawiadomienie Komisji (2019/C 323/04), Wytyczne dotyczące wykładni i stosowania dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5.4.1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, s. 53.; https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:52019XC0927(01) &from=ES
8 Obowiązek ustalenia konsumenckiego charakteru sprawy ciąży na sądzie krajowym, który ma obowiązek dokonać jej z urzędu, niezależnie od twierdzeń którejkolwiek ze stron – tak TSUE w wyroku z 4.6.2015 r. w sprawie Faber, C-497/13, ECLI:EU:C:2015:357, pkt 44, 48.
9 PRO podejmie odpowiednie działania, mające na celu zwrócenie uwagi ustawodawcy na podjęcie działań w tym zakresie.
10 Wyrok z 4.7.2006 r., w sprawie Adeneler i inni, C-212/04, ECLI:EU: C:2006:443, pkt 108.
11 Tak wyrok z 8.10.1987 r. w sprawie 80/86 Kolpinghuis Nijmegen, Rec. S. 3969, pkt 13, wyrok w sprawie Adeneler i in., pkt 110; zob. również, per analogiam, wyrok z 16.6.2005 r. w sprawie C-105/03 Pupino, Rec. S. I-5285, pkt 44 i 47; wyrok z 15.4.2008 r. w sprawie C-268/06, Impact, ECLI:EU:C:2008:23, pkt 100; wyrok z 29.6.2017 r., Popławski, C-579/15, EU:C:2017:503, pkt 33.
12 Wyrok z 8.11.2016 r., Ognyanov, C-554/14, EU:C:2016:835, pkt 66, wyrok z 29.6.2019 r., w sprawie Popławski, C-573/17, ECLI:EU:C:2019:530, pkt 76.
13 Omówienie tego wyroku zostało również przygotowane przez RPO w ramach Forum Konsumenckiego.
14 Por. zwł. uchwałę SN(7) z 30,11,2010 r. (III CZP 16/10), OSNC Nr 4/2011, poz. 38 oraz postanowienia SN: z 10.11.2017 r. (V CO 96/17), OSNC Nr 11/2018, poz. 106 oraz z 23.2.2011 r. (V CZ 104/10), niepubl.
15 Zagadnienie wznowienia postępowań sądowych w kontekście ochrony konsumenta nie jest w niniejszym opracowaniu rozwijane, lecz zostanie ujęte w jednym z przyszłych opracowań Forum Konsumenckiego RPO.